Kayzen

Adamın biri əlində böyük bir bıçaqla məcidə girir və soruşur:
Aranızda Müsəlman olan varmı? 
Qorxudan kimsə bir şey deyə bilməz. Bir azdan yaşlı bir adam ayağa qalxar:
«Mən Müsəlmanam » deyər. 
Bıçaqlı adamla yaşlı adam məsciddən çıxarlar.
Adam çöldəki inək sürüsünü göstərib:
əmi, bunları qurban edəcəm mən bacarmıram kömək edərsənmi? 
Yaşlı adam bəyə bir heyvanı kəsdikdən sonra «mən yoruldum başqa birini tap» deyər. 
Adam bu səfər qanlı bıçaqla yenə məscidə girər və soruşar: 
Aranızda başqa Müsəlman varmı? 
Az əvvəlki adamı doğradığını düşünən camaat çox qorxar və hər kəs eyni anda imama baxar, 
İmam:Nə baxırsınız mənə?? iki rükət namaz qıldıq deyə dərhal Müsəlmanmı olduq? deyər...
Həqiqətən də heç nə həyatda göründüyü kimi deyil.ALLAH imanınızı möhkəm eləsin
Davamı →

Ey insanlar! «Qadınların haqqlarını qorumağınızı və bu xüsusda ALLAHdan qorxmanızı tövsiyə edirəm. Siz qadınları, ALLAHın əmanəti olaraq aldınız və onların namusunu özünüzə ALLAHın əmri ilə halal etdiniz. Sizin qadınlar üzərində haqqınız, qadınların da sizin üzərinizdə haqqı vardır. Sizin qadınlar üzərindəki haqqınızı, yatağınızı heç kimsəyə çeynətməmələri, xoşlanmadığınız kəsləri izininiz olmadıqca evlərinizə almamalarıdır. Əgər gəlməsinə icazə etmədiyiniz bir kimsəni evinizə alsalar, ALLAH, sizə onların yataqlarında yalnız buraxmanıza və daha olmasza yüngülcə döyümənizə izin vermiştir. Qadınların da sizin üzərinizdəki haqqları, qanuni ənənə və adətə görə yemək və geyəcəklərini təmin etmənizdir..
Ardı →

Ana, bilsən nə xoşbəxtəm, hər gün bir damcı boy atıram. Böyüməyimdən xəbərin olsa da, burada hansı hisslər keçirdiyimdən xəbərsizsən. Fikirləşirsən ki, bir tikə canımla nə düşünə bilərəm. Düzdür, heç nə görməsəm də hər şeyi duyuram — məni əzizlədiyini, əllərinin istisini, hətta hirsləndiyini də… Göz açıb böyüyəndə nəyə hirsləndiyini mütləq səndən soruşacam. Nədisə son günlər yaman ağlayırsan. Ağlama ana, onda mən də burada kövrəlirəm!
Ardı →

Bir şəhərdə qırx ilə yaxın idi bir kişi azan deyərdi. Bir gün azan demək üçün minarəyə çıxıb azan deyir.
Qurtarandan sonra ordan qonşunun həyətinə baxmağa başlayır ki, bir qızı başı açıq həyətdə əl-üzünü yuduğu halda müşahidə edir. Bir baxışla qızın məhəbbəti ürəyində yer edir. Axır bu eşqin qarşısında aciz qalıb onların evinə gəlib qapıların döyməyə başlayır. Qızın atası qapını açıb azançını qapıda görəndə təəccüb edərək soruşur:
— Nə işin var?
Azançı cavab verir:
— Qızına elçiliyə gəlmişəm.
Ev sahibi heyrətə gələrək deyir:
Ardı →

Əsgərliyini bitirmiş olan gənc əsgərlikdə olduğu şəhərdən ailəsinə zəng etdi:
-Ana ata, evə qayıdıram, amma sizdən bir şey xahiş edəcəm. Yanımda bir yoldaşımı da gətirmək istəyirəm. 
-Məmnuniyyətlə, onunla tanış olmaq istəyərik dedilər.
Ardı →

Yolda onunla qarşılaşdığım zaman Azan oxunurdu.
-Gəl,məscidə gedək.Bugün Cümədir.
-Sən bilirsən mən məscidə getmirəm.
-Bilirəm.Və səbəbi həqiqətən də maraqlıdır.
-Nə bilim olmur.Şalvarımın da əzilir,dizləri ağarır.
Davamı →

Sakit və hüzünlü bir gecə. Səssizlikdir. Bütün uşaqlar öz yataqlarında uzanıb yatır. Bir balaca oğlandan başqa. Gecənin hüzünlü olmasının səbəbkarı. İçini çəkə- çəkə ağlayır. Əlini ağzına tutub ki, səsini eşidib oyanmasınlar. Göz yaşları kipriklərindən damla- damla axırdı. O qədər ağlamışdı ki, gözləri və yanaqları qızarmışdı.Yastığını qucağına alıb bərk- bərk qucaqlamışdı. Başını sığallayacaq bir əl, onu bağrına basacaq bir qucaq belə yox idi. Gözlərini çöldəki qapıdan çəkmirdi. Elə bil kimisə gözləyirdi. Kimsə hər an qapını aça bilərdi.
Ardı →

Qarlı, çovğunlu bir qış günündə evimizin qapısı döyüldü. Qapını açanda qarşımda nimdaş paltarlı, cırıq paltolu iki uşaq vardı. Evdə köhnə qəzet olub olmadığını soruşdular. İşim çox idi. Əvvəl yox demək istədim. Gözüm ayaqlarına sataşdı və susdum. İkisinin də ayağında köhnə ayaqqabı vardı və ayaqları islaqdı. “İçəri girin sizə isti kakao verim!” – dedim. Heç danışmırdılar.
Ardı →

Yeni maşn alıb evinə gəlmiş ata pəncərədən baxdığında 3 yaşlı oğlunun maşının kapotunu gülə-gülə çəkiclə dağıtdığını görür. Çox əsəbi bir şəkildə çölə çıxır və çəkici uşaqdan alıb əsəbindən çəkici oğlunun əllərinə vurmağa başlayır.Bir mÜddət sonra özünə gələn ata uşağı xəstəxanaya catdırır. Həkimlər əllərindən gələni etmələrinə baxmayaraq bir şey edə bilmirler. 3 yaslı oğlan uşağının hər iki əl barmaqlarını kəsməli olurlar.
Komadan ayılıb sarğılı əllərini görən uşaq atasına baxıb gülümsəyərək:
-Ata yeni maşınıi bərbad vəziyətə saldığım üçün məni bağışla və ardıindan «Barmaqlarım nə vaxt yenidən çıxacaq?» deyə bir sual verir.Öz Övladinin dilindən bu cümləni eşiden ata evə gəlir və intihar edir...
Davamı →